ΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ
ΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ
Όλοι μας γνωριζόμαστε από ανήλικα παιδιά
με το μικρό του τ΄ όνομα ο ένας στόν άλλο κράζει
στά μυστικά μας δέν μπορεί νά βάλουμε κλειδιά
ξέρει ο καθένας τ΄ αλλουνού τα μάτια να διαβάζει
Σάν όπως τά τρεχούμενα μοιράζουμε νερά
καί τά σπαρτά ποτίζουμε καθείς μέ τήν αράδα,
έτσι τίς μοιραζόμαστε καί λύπη καί χαρά
γιά βρέχει σ΄ όλο τό χωριό ,γιά σ΄ όλο είναι λιακάδα
καί στό παλάτι τού τρανού και στού φτωχού τήν τρούπα
όποιος περάσει από κεί, γιορτή, καθημερνή,
θά βρεί στρωμένο καναπέ, θά δεί κρασί στήν κούπα.
Χώρια απ΄τίς έγνοιες τίς σκληρές, τούς χάρους τους πικρούς
μές στήν καρδιά μας έχουμε παντοτινό Απρίλη
κι όσες τσουκνίδες βγαίνουνε μονάχες στούς αγρούς
εκεί ξεμοναχιάζονται, πνιχτές στό χαμομήλι -.
Γεώργιος Άθανασιάδης - Νόβας